Co to jest ortokorekcja
Co to jest ortokorekcja
Ortokorekcja (ortokeratologia) jest to metoda korekcji krótkowzroczności polegająca na modelowaniu nabłonka rogówki. Staje się ona w części centralnej nieco bardziej płaska, przez co zmienia się moc całego oka. Jest ono mniej krótkowzroczne.
Historia
Lata 50-te: zauważono, że stosowanie sztywnych soczewek kontaktowych modeluje rogówkę oka powodując zmniejszenie krótkowzroczności.
Lata 60-te: pierwsze próby wykorzystania tradycyjnych soczewek sztywnych do zmniejszania krótkowzroczności
1986: wprowadzenie pierwszej soczewki o specjalnej geometrii, służącej do ortokorekcji.
1988: FDA (amerykańska agencja rządowa rejestrująca m. in. leki, aparaturę medyczną żywność) zatwierdziła pierwszą soczewkę ortokeratologiczną do stosowania nocnego celem korekcji krótkowzroczności.
Obecna rejestracja FDA obejmuje korygowanie krótkowzroczności w zakresie od -1,00 D do – 6,00 D. Nie ma dolnej granicy wieku.
Jakie wady kwalifikują się do ortokorekcji:
- Krótkowzroczność : -1,0 D do -6,0 D
- Astygmatyzm nie większy niż -1,5 D
- Nie kwalifikują się: astygmatyzm nieregularny, soczewkowy, większy niż moc sferyczna.
Procedura ortokorekcji
- Kwalifikacja: ocena stanu zdrowia oka, czy pacjent może bezpiecznie stosować soczewki ortokeratologiczne. Ocena, czy zakres wady wzroku pozwala na osiągnięcie pożądanego celu.
- Dobór soczewki próbnej. Ocena zachowania soczewki na oku i wybór optymalnych parametrów konstrukcyjnych soczewki próbnej.
- Pierwsza noc z założoną soczewką. Następnego dnia pacjent powinien zgłosić się rano do kontroli oka po przespanej nocy, celem sprawdzenia, czy soczewka nie zaburza fizjologii oka.
- Kolejna kontrola po pierwszym tygodniu, głównie celem sprawdzenia prawidłowego ułożenia soczewki w trakcie snu.
- Kontrola po pierwszym miesiącu celem oceny stabilności widzenia.
- Dalsze kontrole co 6 miesięcy.
Jeżeli w trakcie kontroli zaistnieje konieczność modyfikacji konstrukcji soczewki, przebieg procedury może odbiegać od schematu.
Jakie efekty widzi pacjent:
Już po pierwszej nocy większość wady zostaje skorygowana. W ciągu dnia krótkowzroczność częściowo powraca. W kolejnych dniach wada jest korygowana coraz pełniej i zmniejszania się efektu korekcji w ciągu dnia jest coraz mniejsze.
Po tygodniu, najpóźniej po miesiącu wyrównanie wady jest pełne i trwałe.
Po tym okresie pojedyncze opuszczenie założenia soczewek na noc nie wywiera większego efektu spadku korekcji.
Przerwanie ortokorekcji powoduje stopniowy powrót ciągu kilku/kilkunastu dni wady wzroku do wartości wyjściowych. Ortokorekcja jest całkowicie odwracalna.
W trakcie ortokorekcji widzenie nocne może być nieco pogorszone. U osób o szerokich źrenicach mogą pojawić się w nocy efekty halo („aureole” wokół źródeł światła). Badania naukowe wykazały, że efekty halo oraz zmniejszenia kontrastu w przypadku ortokorekcji są mniejsze niż po laserowej korekcji wad wzroku.
Jakie korzyści uzyskuje pacjent:
- Uwolnienie od okularów.
- Można pływać (w soczewkach kontaktowych w praktyce nie można pływać – warunek szczelności okularów pływackich, tak aby woda nie zanieczyściła soczewek jest nierealny)
- Ortokorekcja jest odwracalna, w przypadku zmiany decyzji pacjent może przerwać zakładanie soczewek. Laserowe zabiegi korekcyjne nie są odwracalne, jeżeli pacjent jest niezadowolony – nie ma możliwości zmiany decyzji.
- Można stosować u dzieci. Osoby chcące skorzystać z laserowej korekcji wady wzroku muszą czekać do 21 roku życia.
- Rodzice nie muszą martwić się o zgubienie lub zniszczenie okularów lub soczewek. Cała korekcja odbywa się w domu, pod ich nadzorem.
- Spowolnienie narastania krótkowzroczności.
Jakie są zagrożenia dla użytkowników soczewek ortokeratologicznych:
Ryzyko zakażeń jest najistotniejszym ryzykiem dla użytkowników wszystkich typów soczewek kontaktowych. Badania amerykańskie podają, że ryzyko infekcji wywołanych przez stosowanie soczewek ortokorekcyjnych wynosi: 1,4 / 10000 rocznie.
Niedotlenienie rogówki praktycznie nie jest stwierdzane, jednakże na każdej wizycie kontrolnej rutynowo poszukuje się jego oznak, gdyż mimo użycia materiałów o wysokiej gazoprzepuszczalności jest ono nadal potencjalnym ryzykiem.
Ubytki nabłonka rogówki. Niewielkie są akceptowalne i nie dają następstw. Większe wymagają modyfikacji dopasowania soczewki. Nieprawidłowa higiena soczewek może być przyczyną barwień.
Nieprawidłowe zdejmowanie soczewek (bez zapewnienia soczewce dobrej ruchomości i nawilżenia) może spowodować uszkodzenie nabłonka rogówki.
Złogi żelaza w rogówce. Są związane z zastojem łez. Nie wpływają na widzenie. Nie stanowią zagrożenia.
Na co powinien zwrócić uwagę użytkownik soczewek ortokeratologicznych:
Prawidłowa higiena
Prawidłowa procedura zakładania oraz zdejmowania soczewek
Obserwacja objawów:
- Zaczerwienienie
- Ból, dyskomfort
- Łzawienie, nieprawidłowa wydzielina
- Nieostre widzenie, światłowstręt